ที่สำหรับรอคอย
"รอปลากินเบ็ดหรือรอลมให้ยกว่าวลอย หรือรอให้ถึงเย็นวันศุกร์...ทุกคนก็แค่กำลังรอ” เป็นคำกล่าวของดร.ซูสส์ ผู้เขียนหนังสือสำหรับเด็ก
ส่งต่อมรดก
หลายปีก่อน ผมและลูกๆ ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในฟาร์มปศุสัตว์ร้างที่ห่างไกล ริมแม่น้ำแซลมอน “แม่น้ำที่ไม่ไหลย้อนกลับ” ในรัฐไอดาโฮ วันหนึ่งขณะสำรวจฟาร์ม ผมพบหลุมศพโบราณมีป้ายทำด้วยไม้ ซึ่งข้อความได้ลบเลือนไปแล้ว ผู้คนอาศัยอยู่ที่นี่และตายไป และถูกลืมเลือน ผมรู้สึกเศร้าใจเมื่อได้เห็นหลุมศพนั้น หลังจากเรากลับถึงบ้าน ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงอ่านประวัติศาสตร์ของฟาร์มและที่ดินบริเวณนั้น แต่ก็ไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ถูกฝังไว้ที่นั่น
เปิดเผยเพื่อรับการรักษา
ตอนเป็นเด็ก ผมดูพ่อทำการไถดะเพื่อเตรียมผืนดินซึ่งไม่เคยมีการเพาะปลูกมาก่อน คันไถขุดพลิกหินก้อนใหญ่ขึ้นมา แล้วพ่อก็ขนออกไปทิ้ง จากนั้น พ่อไถดินอีกหลายรอบเพื่อให้ดินร่วน แต่ละรอบคันไถพลิกเอาก้อนหินก้อนเล็กๆ ขึ้นมา แล้วพ่อก็แยกหินออกไว้ด้านข้าง
ผืนดินแห่งพระคุณ
อาร์ชี เพื่อนของผมกลับจากการไปเที่ยวพักผ่อน และพบว่าเพื่อนบ้านได้สร้างรั้วไม้ล้ำเข้ามาในเขตของเขาถึง 5 ฟุต หลายสัปดาห์ผ่านไป อาร์ชีพยายามเจรจาให้เพื่อนบ้านรื้อรั้วออก เขาเสนอตัวที่จะช่วยและแบ่งเบาค่าใช้จ่าย แต่ก็เปล่าประโยชน์ อาร์ชีสามารถฟ้องร้องต่อทางการได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ใช้สิทธิ์นั้น และยอมให้รั้วคงอยู่ เพื่อทำให้เพื่อนบ้านรู้จักคำว่า พระคุณพระเจ้า
ฟังเสียงพระองค์
หูของผมไม่ค่อยได้ยิน อย่างที่พ่อเคยบอกว่า “หูข้างหนึ่งหนวก อีกข้างก็ฟังไม่ค่อยได้ยิน” ผมจึงต้องใส่เครื่องช่วยฟัง
เป็นเหมือนพ่อ
ผมวางรองเท้าบู้ททรงสูงแบบคาวบอยที่เปื้อนฝุ่นของพ่อไว้บนพื้นห้องทำงาน เพื่อเตือนให้ระลึกถึงคุณลักษณะของพ่อทุกวัน งานหนึ่งในหลายงานที่พ่อทำคือ เลี้ยงและฝึกม้าสำหรับแข่งขันขี่ม้าต้อนวัว ม้าชนิดนี้จะต้องไวเหมือนปรอท ผมชอบนั่งมองเวลาพ่อทำงาน นึกประหลาดใจที่พ่อสามารถทรงตัวอยู่บนอานม้าได้
ใจอ่อนสุภาพ
ปัญหาในชีวิตอาจทำให้เราอารมณ์เสียและหงุดหงิด แต่เราไม่ควรใช้พฤติกรรมที่ไม่ดีนี้มาเป็นข้ออ้าง เพราะจะทำให้เกิดความหดหู่ในใจของคนที่เรารักและแพร่ความอึดอัดไปรอบตัวเรา เรามีหน้าที่ต่อผู้อื่น คือเรียนรู้ที่จะเป็นคนที่น่าอยู่ใกล้
บ้านที่แท้จริงของใจ
เราเลี้ยงสุนัขพันธุ์เวสต์ไฮแลนด์เทอร์เรียมาหลายปี “เวสตี้” เป็นสุนัขพันธุ์เล็กที่ทรหด มันบุกเข้าไปในโพรงแบดเจอร์และสู้กับ “ศัตรู” ในบ้านของมันเอง แม้เวสตี้จะห่างจากบรรพบุรุษของมันหลายรุ่น แต่มันก็ยังมีสัญชาตญาณนักล่าที่สืบทอดทางสายเลือด ครั้งหนึ่งมันหมกมุ่นกับตัวอะไรสักอย่างใต้ก้อนหินในสวนหลังบ้าน ไม่มีอะไรหยุดมันได้ มันขุดและขุดจนเป็นโพรงลึกลงไปหลายฟุตใต้ก้อนหิน
รับบัตรคิว
หลังบ้านเรามีต้นเชอร์รี่เก่าแก่ที่เคยงดงาม แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะตาย ผมโทรเรียกผู้เชี่ยวชาญด้านต้นไม้มาตรวจ เขาบอกว่ามัน “เครียดเกินไป” และต้องได้รับการดูแลทันที “รับบัตรคิวเลย” ภรรยาผมบ่นใส่มันก่อนเดินจากไป สัปดาห์นี้ไม่ใช่สัปดาห์ที่ดีนัก
